Sakınacağı şeyle, indirebilme vasfı hakkında bildiklerinden sakınmaz.Bu da onun musibeti benimsemesine ve ruhsatı terk etmesine sebep olmuştur.Bunlar, yüz ehlinin şartlarından bazılarıdır. diğer iki tür, biri teşekküllü, diğeri boyun eğen, formasyon ehlini bu iki zümreden, halleri ve yukardaki yerleriyle ayırdı, eğer ölümde mabetlerini ve kapılarını terk ederlerse Sidra'nın sonunda onlara cennet açılır ve ruhları oturdukları yere yükselirler, onu kıyamet gününe kadar bırakmazlar. işlerden görevlendirildiler ve öldüler Soylular, her biri kendi kabiliyetine göre kendilerine kalmayan çabayı gösterdiler, başkası yoksa, yüz bin dinar sadaka verenle, sadaka veren arasında fark yoktur. Başkası yoksa sadaka veren kimse, daha sonra ikisi en güzelini vermek üzere birleştiler ve oradan caiz oldular ve onları Allah'ın nuru ile kapladığı Sidret-i Münteha olan bir yerde topladılar. Bu onu örtmedi, kimse tarif edemez ve böyle oldu Kanun koyucunun ifadesinde bin dirhem ondan önce geldi, çünkü dirhemin sahibinin ondan başka kimsesi yoktu, bu yüzden onu Allah'a verdi. Allah'a döndü, çünkü kendisinden başka kendisine döndürülebilecek bir belgesi yoktu. Akıl, bin dirhem sahibi, dirhem sahibi gibi sahip olduğu her şeyi verseydi, yerinde ona eşit olurdu.Kamu koyucu, verenin miktarını değil, verenin verdikten sonra neye döndüğünü dikkate alır, o zaman O halde, onu yoklukta gören kimsenin derecesini ne görürse, onu nesebin, mutlaklığın ve kısıtlamasızlığın doruğunda görür.Şüphesiz eğer hak, bir surette tecelli edenle sınırlı ise , o zaman suret gören kişiyi kısıtlar ve o, her görende diğerinin algılamadığı bir surette En Yücedir, bu yüzden Mutlak Varlığı, müflis dışında algılamaz. susuzluktan, kendisine gelse bile, hiçbir şey bulamamıştı, bu yüzden niyetinin nesnesini inkar etti ve Allah'ı yanında buldu, hiçbir anlam ifade etmedi, çünkü O'nun benzeri yoktur ve O, âlemlerden münezzehtir. Alemler ve alemlerin müflisleri en çok alemlere muhtaçtır, kendisi tarafından sebepler kesilince, hakikati kendisine iade etti de kimin döndüğünü ve ne döndüğünü kendisine bildi, bu yüzden kendisi ile döndü. İhtiyacı olana iflas etmiştir, o da hakkı hak olarak bilip ona uydu, gözünün hakkı gaiplik ve şahitlik, Rabbinin hakkı da zaruret ve şahittir. Hapsedilmiş, mahkûm bağlı ve müflis, sahip olduğu şeydir, onu hapseden ve hapsetmeyen bir dedesi vardır, bu yüzden dede sahipleri için olan bu kısıtlamadan mutlaktır. Ona denildi: Bu konuda bir şey yok, o da bozdu ve dede, emri olandan başkası değildir.O halde mesele kimde varsa ciddîlik sahibidir, çünkü mesele teşekkül içindir, o halde istediği şey müflis değildir. Kim de hak yolundan saparsa yolundan sapmıştır, öyleyse yaratılış ve oluşum nedir, doğru söylüyorsa veya emrediyorsa, o zaman teşekkül hak içindir değil. sonra benim iznimle kuş olacak, bir başka ayette de Allah'ın izniyle kuş olacak, verdi ve onu soydu. Allah sizi bilmediğiniz şeylerde yaratır ve ilk nesli biliyordunuz, onun bilmediği şeydeydi.Düşünme, planlama ve müzakere yok, çünkü değerlendirme sadece varoluş meselelerinde, yani sınırların korunduğu şeylerdedir. onları Allah'ı tanımaktan, yeni bir yaratılışın karmaşası içindedirler ve onun içindedirler ve algılayamazlar.İnsanlar, ve kalbe gelmezse ve yüzlerde dönme yeri varsa, ne yapar? Dönmeyen aklı düşünüyorsun, Allah bizi bu müflislerden yarattı ve aramızda durdu.

Hapsedilen dede ehlinin durumunu da, ayrıca dünyanın ve onun düzeninin antitezini görürlerse nesneleri yaratma konusunda ilahi kudrete sahip oluşum ehlinin ve onda kalanın kendi varlıklarını ayakta tutan bir boşluk olduğunu açıkladı. Koşullar değişir ve sıradan insanlarda bulunur, bu yüzden ayaktadır, bu yüzden oturur veya oturur ve durur veya hareketsizdir ve hareket eder veya hareket eder ve sakinleşir ve başka hiçbir şey yoktur. yeteneğinde. ?