Şekildeki fayda da Resûldeki mesaj gibidir, ilim ile gelir, amel ile gelir, onları bir araya getirir, bir şart ile gelir, ilim ve şart ile gelir, amel ve bir durum ile gelir. ilimle, hareketle ve bir hâlle gelir ve bu, uyanış, sarhoşluk ve benzeri şeylerin meydana gelmesi gibidir ve kombinasyonların en kuvvetlisidir.Her mahlûkun sahip olduğu özel bir özellik, yani verdiği şey aktarılır veya ne olursa olsun. Bunda onun başına gelir ve Allah ehlinden pek azı buna sahiptir ve onun gibi bir gelir yoktur Allah doğruyu söyler ve O doğru yola iletir

« Tanığı tanımaya ilişkin iki yüz altmış altıncı bölüm »

Ve seyircinin imajı, aktif bir isim olarak aynı seyircide kalır, bu yüzden kalpte tanık olunan imajı tanığın gözüdür ve onda saadet seyirciye düşer.

Bilgimizle hakikate şahit olmak

Ve bunu Hacı gözüyle algılar *** Görünmeyen perde arkasında başarılıdır.

Ve Bedir tarafından tamamlanan *** güneyden esen güneşi üzerinde gösterilecektir.

Ve tanık, tanıkların huzurunda tanıklığın suretinin nefste zuhuru olduğundan ve görüsün verdiğinin tersini verdiğinden, çünkü görüden önce görünenin bilgisi değil ve tanıklar önce gelir. İnanç denilen tanıkların bilgisiyle O, inandığının doğruluğunu gördü, öyleyse her tanık bir vizyondur ve her vizyon bir rüyettir, fakat onlar bilmezler. O, hakikati ancak insanların bir kemâlini görür. Ve herkes ona şahittir ve vizyon hakkında hiçbir şahit yoktur. Ve Cenâb-ı Hak, şâhidliği ispat ederken dedi ki: Kim Rabbinden bir delil üzerindedir ve bir şahit onu yüzlerinden takip eder ve bu ayette hepsi kastedilmiştir. Allah için kul, kendisinden veya kendisinden dilediğini Allah'tan vahyeder ve bu ona ancak Allah'ımdan haber vermekle ve bir şeyi vuku bulmadan önce haber vermekle olur. Ben hiçbir şey görmedim, fakat ondan önce Allah'ı gördüm, o zaman o maddenin gözü Allah'ımın isminden başka olmaz, o ismin tesirine sahiptir, bu yüzden isim kulun kalbine yerleşir ve Allah'ta bulunur. O halde kul buna şahitlik eder, sonra o tesirin zuhurunu ve varlığını kendinde veya Allah'ın bilgisi için kendisine arz ettiği ufuklarda görür ki, bu kulun onunla ilgili olarak şahit olduğu yerde bu isme şahid denir. onun bildiği iz ve bu sadece Seyahat ettiler, bu yüzden onlar, haber yolunda ilahî bilgiden sonra kendilerine şehadet ettikleri her izde şahitlerin ashabıdırlar Biz sadece onların Allah'a mahsus olan yüzler hakkında söyledik, o yüzden O kontrol etmez Allah, ama bu Allah tarafından doğrulanmış bir meseledir ve bu, söylenen ayetin herhangi bir şekilde Allah'ın kelamından olduğu, Kuran'dan veya indirilmiş bir kitaptan veya ilahi bir tomar veya haberden olduğudur, yani bir ayettir. yani bu yüzlerde o dilde bulunan kelime ile onu indirene yönelik bir işarettir, çünkü onun vahyi bütün bu yönlerden haberdardır ve kullarının O'nun onların nazarında eşit değildirler ve onda anladıkları dışında onlara bir yanlışlık yüklememiştir.O halde kim ayetin bir yönünü anlarsa, o zaman bu ayette o yönü kastedilen o kimsenin hakkıdır. onu bulur ve bu, Allah'ın kelamından başka hiçbir şeyde bulunmaz.Varlıkta Allah'tan başka hiçbir sözcü yoktur diyen Allah ehlinden ve onlar O'ndan mutlak işiten kimselerdir, bu yüzden bütün bu yüzler kastedilmiştir. Çünkü konuşan Allah'tır ve o sözün diliyle söylenen tercümandır, kulunun duasında dediği gibi Allah kendisine hamd edenleri işitir.Her tercüman Kuran'ı tefsir eder. Telaffuzun ima ettiğinin ötesine geçmedi, bu yüzden bir tercüman

Kim onu kendi görüşüne göre tefsir ederse, Tirmizî hadisinde bildirildiği gibi küfre düşmüş olur.

Ve onun görüşüne göre, ancak o dilin ehli, o kelimeyi bilmezler ve onunla kıyaslamayı kabul etmezler. Bu hususta kullar, mütercimin görüşüne eklemek bir hak olmakla beraber, çünkü dil ehli o yüzle ilgili o ifadeyi kabul etmemişler ve onun için ödünç de almamışlardır. Allah, dilediğini gizleyebilir ve buna bir yanılgı eklemek mümkün değildir, çünkü ilmi bilinen her şeyi kuşattığı için kabul etmez.