Bu onun kâinattaki bir tesiri tasviridir, dolayısıyla o fiil ve niyette bulunmaz, fakat bu Allah'adır, onu diliyle veya eliyle yapar ve bundan haberi yoktur. durum genel olarak daha ünlü ve daha yüksektir

[ Şeyh Abd al-Qadir bir doğruluk durumuna sahipti ve öğrencisi Şeyh Ebu el-Suud ibn al-Shibl, doğruluk statüsüne sahipti. ]

Ve İmam Abdülkadir, şartlarını bize ilettiğine göre, makamı değil, namus makamı idi ve devlet sahibinin şahsı, olduğu gibi, Allah ondan razı olsun. Abdülkadir'in dürüstlük konusunda başarılı bir müfettiş olması gibi, Allah'a karşı dürüstlük konumundaydı ve Allah onları kabul etti.

[ Allah'ın ehline ait olan ve insanların bildiği gerçek ]

İlâhî bir sıfat olan doğruluk, sadece Allah'ın ehli içindir ve insanların bildiği doğruluk, her sâdık mü'min ve kâfirde haktır.Ona atıfta bulunup onu genişlettiğimizde, insanlar ona ve benzerlerine karşı kördürler. yerlerde ve koşullarda

Hakikat olmasaydı, varlık olmazdı*** ve onsuz tanık olmazdı.

( Hakkı terk etmenin mahallini ve sırlarını bilmekle ilgili yüz otuzyedi fasıl )

Dürüstlük, ibadetin zayıflığından gelir, çünkü O, nefsin en namuslusu ve en gaddarıdır.

Ve kulun arasına giren her şey bir tabaktadır ve zaafı vardır, o halde onu şaşkınlık korkusuyla bırak.

Çünkü ona benzeyen biri dışında hiç kimse boyun eğdirilemez ve hiçbir insan onun gibi değildir.

Ve o, kendisinden başkası olanlardan en eksiksiz olanıdır ve diğer her şey zincire vurulmuş ve hapsedilmiş olandır.

O birdir ve yaratılışı bir sayıdır*** ve cinsiyet olmadan ayrılığın hükmü yoktur.

[ Doğruluk benzerlik arar, bu yüzden Tanrı adamları onunla karakterize edilmekten rahatsız oldular .]

Dürüstlük, övgüye değer bile olsa, benzerlik gerektirdiğinden, Allah ehli, kendileri tarafından şahit olunmadıkça, üzerlerindeki hükmünü ve üzerlerindeki etkisinin zuhur etmesi ile vasıflandırılmayı kabul etmediler. İlâhî sıfat, kendisine bağlı olanla sınırlı olmayıp, onun bazı varlıklarına has olduğu için onun ek bir sıfat olduğunu biliyorlardı.

[ Bilenlerde ve küfürde ihlas dereceleri ]

Ve namus, yüzde de olsa, gözü olmasa da dereceleri vardır, dolayısıyla sır ehlinin ilim ehli arasında dereceleri yüz doksan beş, âhiret ehlinin alimlerinde de dereceleri vardır. iki yüz yirmi beş derece, sır ehlinin küfründe yüz altmış dört derece ve nur ehlinin iftirasında yüz doksan dört derece.

[ Olumluyu terk etmek, tanıklarını terk etmektir, varlığından vazgeçmek değil .]

Ve size kanıtladığımız her şeyi bırakmaktan bahsettiğim her şeyde sabit bir ilke veriyorum, ancak bununla onun tanıklarını bırakmak istiyorum, izini bırakmak değil, çünkü yargısı onun hakkında söyleyemez, çünkü o oradadır. ve her göz şahit.

( Tevazu makamını ve sırlarını bilmekle ilgili yüz otuz sekizinci bölüm )

Alçakgönüllülük, Peygamber'in sözüyle gelen imanın bir parçasıdır ve tüm hayırlar ondadır.

Onu izleyen herkes karakterize edilsin *** ve bunu bilmeden dikkat etmeden

Uyanık, uykusuz veya tembel değil *** kalbi dalgalandığında onu izliyor

El-Hayyah, Allah'ın isimlerinden biridir ve Esmâ'nın yaratılışı gelmiştir, o halde afiyet olsun.

[ Var olan her şeyden vazgeçmek aslı üzerinde kalmaktır ve eser varoluşsal bir daldır artı ]

El-Hayyah'ın Yüce Allah'ın isimlerinden biri olduğu raporda belirtilmiştir.

Cenab-ı Hak, “Mesela sivrisinek ve onun üstüne vurmaktan Allah utanmaz” buyurmuştur.

Alçakgönüllülük imanın bir parçasıdır ve alçakgönüllülük iyidir ve alçakgönüllülük sadece iyilik getirir ve bunların hepsi gerçek haberlerdir.

Ve gerçekte, bu terk etme sıfatını kastediyorum, çünkü var olan her şeyin terk edilmesi aslının hayatta kalmasıdır ve eylem aslının aşan varoluşsal bir dalıdır, bu yüzden her şeyin iyi olduğu söylenir.