Sen onun ayağının sırrını biliyordun, ama o bilmiyordu ve kendini bilmeye senden daha lâyıktır, eğer görünüşüne bakarsan, yoksa ayağın sırrını bilen, manasını biliyor mu? onda konuşan sende ve o, nefsin mîmidir. ilmini ispatladığımız yoldan başka ilmini ispat ettiğimiz kimsedir ki, bunun ancak ilim ile başına geldiğini söyleriz. ve göz değil, bu var, o zaman Mekke'nin gördüğünü bilmenin şartı değildir ve eğer görürse, onu bildiğinden emin oluruz ve ben ismini istemiyorum.

Ama gözün güzel bir anlamı var *** bu yüzden iyi bir inceleme istedi

Bilakis ben, kesinin hakikati olan ayağın sırrının hakikatini, görmediği için, şahitlik etmediği için var olan bir öze döndüğü için söylüyorum.

( devam etti )

[ Al-Lam'ı Al-Ra'a ile birleştirmek - Ar-Rahman adına - telaffuz ]

Lam, sözel olarak bir birliğin bağlantısı olan Ra'yı çağırdı, çünkü bunlar iki içsel niteliktir, bu yüzden onları birleştirmeleri kolaydı ve yüklemde ifade edilen kelime olan H'yi Ra'nın ayrıldığını buldum. kuvvet olan Ra'dan, böylece yüklem kuvvetten ayırt edilir ve H'nin güçlü bir sıfat olduğunu hayal etmeyesiniz.

[ Rahman: inkar ve bilmek ]

O zaman Rahman'ın isim olduğunu ve bunun nefs ve bin ve tanım gereği sıfatlar olan acı için olduğunu bilmek ve bu nedenle Rahman'a onların ölümüyle denilir, tıpkı Zât denildiği ve onlarla sıfat olarak adlandırılmadığı gibi. Cehalet yeri olan çoğul, Allah yolunda yükselttiklerinin en şereflisi, Cenab-ı Hakk'ın cehaleti ve onu bilmemesidir, çünkü o, kulluğun hakikatidir.Ve Şeytan ve Deccal, ve hallerinden bunu bilmiyordu ve eğer onu şahsen hak etselerdi, onu hiç almazlardı. Ama eğer emir gözüyle değil, kurtuluş ve tam kabul gözüyle bakarsanız, asileri itaatkar ve eğri büğrü dosdoğru bulursun ve herkes sevse de sevmese de kölelik içindedir.Bu şartlar kendilerini gerektirinceye kadar kendilerine apaçık görünen gerçekler

(Devam ediyor) [Besmelede elif ve lâmın kaybolması]

O'nun sözünü Allah adına söylediğimizde Rahmân, Rahîm, alfa ve lâm görünmüyordu.Böylece Zât'tan Nefs'e bağ oldu ve Allah ve Rahîm, Zât'ın iki ismidir. Bunun üzerine kendi kendine döndü.Bu yüzden 'Salât ve selâm ona olsun' dedi ve senden sana sığınırım.Böylece ona bunu vahyetti de senden ve senden buyurdu. Delil ben sığınırım ve ayırmak doğru değildir, çünkü o zattadır ve onu açıklamak caiz değildir, bundan da anlaşıldı ki, Allah'ın kelâmı kuldur. Allah'ın nefs için sözü delildir, her şeyi kapsayan kul da öyledir, bu yüzden kul majestelerinin sözüdür, bazı müfessirler Allah'ın ne olduğu konusunda demişler ve iki farklı yerden bazı mutasavvıflar da söylemişler, mânâ makamı ile bulunduğu harfin makamı arasındaki farktan dolayı Allah harfi harfle karşılamıştır.

(Sonuç) [Allah ile Rahman arasındaki fark]

Belki siz, Kuran'da O'nun "Allah'a kulluk edin" sözü ile sunulduğunuzda, "Allah nedir?" demedikleri zaman, Allah ile Rahman'ı birbirinden ayırıyorsunuz. Rahman'dır" dediler, "Peki, Rahmân nedir?" Bunun için bazı kimseler için sıfat, bazı kimseler için ikameden daha hayırlıdır ve bazı kimseler için de, Cenab-ı Hakk'ın şu sözü yerine ikamesi daha hayırlıdır: De ki: Allah'ım ya da benim dua ettiğimi dua et." En güzel isimler O'na sahiptir, bu yüzden onları Nefs için yaptı ve Araplar Allah'ın kelamını inkar etmediler, çünkü onlar: "Biz onlara, bizi yaklaştırsınlar diye ibadet etmeyiz" derler. Her sözün şartı, mânâsının anlaşılmasıdır.Bunun için: De ki: "Allah'a dua edin veya Rahmân'a dua edin." De ki, iki kelime tek bir öze işaret ediyorsa.

(Vasl) [Rahman Besmeledendir deyişinde]

Merhametli besmele hakkındaki merhametli sözünde, Muhammed'in tanımında, Allah onu kutsasın ve ona huzur versin.