İki zıt isim er-Rahim ve kardeşleri ile el-Muntakim ve kardeşleri arasında hükmedecek adil isim El-Hakem.Rahman gazaptan önce gelir, ben öncekiyim, bu yüzden geciktirmem.Ona adalet diyor. Bilakis, sürenin bitimine ve sona erdikten sonraki süreye öncelik verir.Öyleyse intikamcıyı, kendisine tecavüz ve hıyanet süresini tamamlayıncaya kadar bırakın. Bu, sürenin sonudur. gözdenin koruyucusu veya intikam alan kişinin de kendisine yetki verilene göre hükmettiğini, bu yüzden bu noktada ayrıldıklarını ve burada kaybedene küfretmeyip itaatsizlik vermişse ve bu karşıtlık arasında meydana geldi. sonra adalet yargısı geldi ve her iki fırkanın her birine konuştu ve iddialarını duydu ve her birinin hakkı iddia ettiğini ve onlardan delil ister. İçki içiyorsa, hırsız veya katil ise, onu sarhoş görürsün, yahut ne haddi aşmıştır ki, hüküm şöyle diyor: Amellerde ve meydana gelirse şüpheye tâbidir ve hâkim delil dışında hüküm vermez, çünkü içkinin vuku bulması haram bir fiil işlemesine izin vermediği için, belki bir lokma ile boğulmuştur, belki de boğulmuştur. hasta, bu yüzden sadece kullanmasına izin verileni kullandı, belki bu katil babasının katilini veya katillerden birini ve koruyucusunu öldürdü ve ona saldırdığı gibi saldırdı. "Rakibim, içki içmenin veya onu öldürmenin Allah'ın hududunu aştığını veya bu durumda isyanın ne olduğunu bana teslim etti" diyor. "Evet, doğrudur, ancak beni sıkıştıran yerde güçlü bir yetkiye sahibim ve o benimle birlikte intikam konusundadır." Hükümdar ona dedi ki: "Kim o?" O dedi ki: Mü'min ona iman yurdunda inmiştir, bu onun kalbidir ve o, emniyettedir." Dedi ki: "Bırak onu." Bunun üzerine geldi ve dedi ki: "Sen buradasın, yolcusun, yoksa orada mı? Senin yerin ve mülkün mü?” der, “O benim evim ve mülkümdür.” Her durumda hakkımın kendisine verdiğiyle beni kullanır ve ona ihtiyacım var ve intikamcıya: “Onu bekle” der. Ta ki Allah'a en yakın olanı arayan kişinin ismine danışana kadar, çünkü bu kulda ve bu hükümde irade sahibidir.İsteyen tövbe etse bile onu alır. Ölüm maçı, intikamı alan kişinin tamamen gecikmesi ve ona ve arkadaşlarına merhametli teslimiyetidir, öyleyse günahkardaki sürenin sonu, yalnızca ölüme ve kafirde kararlaştırdığımız gibi, bilin ki, bölüm bitti elli sekiz

( Şüphe gününde oruç tutmakla ilgili bölüme geldi. )

( Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla )

El-Tirmizi, Ammar bin Yasir'in yetkisiyle çıktı: Kim şüphe duyduğu günde oruç tutarsa, Ebu'l-Kâsım'a isyan etmiş olur.

Bu güzel, sahih bir hadistir.Âlimlerin çoğu, Ramazan'dan olduğuna şüphe olunan günde oruç tutmanın haram olduğunu söylemişler ve onu nafile oruç tutmak konusunda ihtilafa düşmüşlerdir. Peygamber'in yetkisinde olduğunu, Allah onu kutsasın ve ona huzur versin.

( dikkate almak )

Şüphe, iki şey arasında tercihsiz olarak tereddüt ettiğinde, hak işitmesi ve görmesi ise, kulun durumuna daha çok benzer, düşerse, prensip gereği kalır ve prensip, bir varlığın varlığıdır. hizmetçi ve bir Lord

[ İzcinin Kökeni ve Şeriat Varlıkları: Abd Gözünde Bir Rabbin Varlığı ]

Bu ilkeden önceki otlak ilkesinin kökenine gelince, bu kökenin bir dalı olduğundan çok, bir kulun gözünde bir Rabbin varlığıdır, bir yönüyle şeriat ilkelerinin kökeni budur. O halde onda bulunana ve içeceğinize göre amel edin, o halde işin gerçeği, size apaçık belli oluncaya kadar onunla beraber olun, sonra âlim ve varlık ehlinden olursunuz.

( Gönüllü kahvaltının hükmüyle ilgili bölümde alındı )