Allah kendisine isyan etmeyeni de tanımaz, çünkü eğer Allah bilseydi, onun ilahî emre değil, sadece emrin formülüne itaat etmediğini bilseydi, çünkü o, kendisine ırkın oğullarından birinin diliyle geldi ve ona hitap ederken yaptığı konuşmayı, hakkın kendisine emrettiği teorik delillerle desteklenenler ve ona uymayı aklın kuralı ve teorik delillerin onu reddettiği şeyler olarak ikiye ayrıldığını gördü. Sen inkar ediyorsun, buna inanıyorsun ve ona inanıyorsun ve delilinin akılcı bir şekilde değerlendirilmesi bu muhbirin hakikatine hükmetti ve onun sadece Allah'tan konuştuğunu ve Allah'ın bu dinleyiciye onun diliyle söylediğini söyleyendir. Ona hitap ederse, o zaman ona itaat etmez, karşıtlık ve çelişki kuralı, bu yüzden farklı olmak gerekir ve eğer itaat eder ve kabul ederse, muhatap hak ile aynı olduğundan, benzetme nedir, bu yüzden büyütülür. Sözdeki kıssaya bakılırsa, sözü dinleyenin ruhunu kabul eder ve sözü kabul eder ve hakikatin kibirli olduğunun, yani sözdeki kıssaya bakılırsa kulun kendisine isyan ettiği zaman nefsinin özünde budur. Eğer Allah onlara kibirli diyorsa, bu, onların suretten üstün olup, mahluklar üzerindeki büyüklüklerinin nefslerinde başlarına gelenlere bir çaredir ve aynı sözde ancak başka çare yoktur.

Tanrı'nın Adem'i kendi suretinde yarattığını söylemesi

İmgeye sahipse, o zaman bir yaratık olduğunu, o zaman seçkin olduğunu, bu yüzden kendi içinde kibirli olamayacağını bilir, ancak bununla, bu kulun bu sıfata sahip olmamasından sonra hakikat kalbinde büyür.

“ Yaratılışın Varlığı ve Emridir ve Yaratan’a Aittir ”

Ruhların Yaratıcısı'na onu kazanma arzumu yerine getirdim ve tanıklar hazır

Ey beni faziletli bir işçi olarak gören, ancak ben onun gölgesi ve nuruyum.

Ve eğer bu benim makalem değilse, o zaman dünyalarda onun kölesiyim, bir uzmanım.

Ve eğer sözlerim olmasaydı, ve ben *** namına dedimse, o zaman ben, dans edenlerin Rabbine yemin ederim ki, nankörlük ederim.

Ve eğer benim sözüm ise, o zaman varlığı tasdik edilir *** ve makaleyi biliyorum ve görüyorum

[ Yaratılış iki şeydir ]

Bu huzurun sahibine Abdülhalik denir ve yaratılış, takdirin iki yaratmasıdır ve o, ilahi emri hak olarak ortaya koyan ve meseleyi ondan geciktirendir. Yaratma ve emir O'na, yaratma anlamında diğer yaratmaya aittir ve ilahi emre uyan O'dur.Mesele yaratılışın yaratılışı ile ilgilidir ve O'nun Hazretleri gelecektir, Hz. Yaratan, takdirin yaratılmasıyla ilgilidir, mümkün olanın gözünü ortaya çıkarmak için zamanı belirlemekle ilgilidir, bu yüzden madde ona bağlıdır.Tıpkı meydana geldiği ve zamansal bir düzende varoluşta meydana geldiği ve her göz koşulların değişmesini kabul ettiği gibi, üzerindeki nitelikler, belirtiler ve benzerleri.Mesele sonsuz olup olmadığıdır ve bu nedenle Yaradan'ın bilgisi ezelden beri ona bağlanmıştır, bu yüzden onu ancak bildikleri şeklinde yaratmaz. olmaması durumunda teyidi. Birbiriyle çelişmeyen şey, karşıt durumlardan birine atfedilmesi, kendisine karşılık gelen duruma atfedilemez, bu yüzden her durumda ona göz yummak gerekir. o zaman fa' onun sözündedir, yani emrinin cevabı "Ol"dur ve tefsirin yerine getirilmesidir ve cevap ve yorum, onun hakikatte zannettiği gibi sadece mertebede değildir. bir şeye "O istemedikçe ol" demez. Var olan, hakikatin o şeyi yaratmak istediği zaman dışında söylemediği ilahî bir emirdir.Akıllı deliller onu algılamasa veya söylemese de, tasavvur edilmelidir, ancak illüzyon ona katılır ve onu tasvir ettiği gibi şekillendirir. imkansız ve duyusal varoluşta hiç gerçekleşmese bile varoluşsal bir görüntü hayal eder.