O, hocasına bakar ve ona yetişir ve ilâhî bir vahiy sahibine gelince, bilhassa ilâhî ilim hususunda, kendisine haber vermekten başka hakikati bilmeyen hocasına yetişir.Onlardan emin olanlar vardır. Allah'a hamd olsun, bir musibet bundan daha büyük olduğunda, Ebu Hamid el-Gazali için bir musibet yoktur; Onu kavmi ve başkaları aleyhine zanneden ve bu yüzden söylediği ve doğru olan her şeyde hataya düşenler ve Ebu Hamid geldi. ve düşüncenin kendilerine verdiğine, ilahi medyanın sahip olduğunun aksine, Tanrı'nın Kendisi hakkında bilgi vermesi ve O'na neyin atfedilmesi gerektiği ve nasıl olması gerektiği konusunda düşünce tarafını desteklemek için uzak bir yoruma ihtiyaç duyuyorlardı. Allah Teâlâ'nın kavminden birkaçı müstesna, Peygamberlerinin, Allah'ın salât ve selâmı üzerlerine olsun, neler getirdiklerini işitince, körlükle savaşması dışında, bu konuda kibar bir duruş sergiledi. O, kendisini onunla tarif etti ve hepsi bunu O'na bildiler ve Allah onda onlara kalplerine indirdiği başka bir mesajla anlayış vermedikçe onu yorumlamadılar. Yüce Allah, O'nu gözleriyle değil, O'nunla tanıdılar, çünkü Allah bizleri alim, güvenilir, takva, takva, gizliden, hak ile kendisi için seçtiği ve âdet hazinelerinde gizlediği kimselerden kılıyor. koşullar.

Onu Allah'tan getirdiğini iddia etti, bu yüzden bunu Allah'ın emri hakkında söylediğinde, bunun manasını biliyordu ki, bir kimse ister padişah olsun ister başka bir kimse Allah'ın yarattıklarından birine iyilik emrederse böyle der. Kendisine ruhen, nefsten veya toplu olarak zarar vermesini emredenden bu emir onun için hayırlıdır.Ona zararı ise Allah'ı küçümsemesidir ve o, yürüyenlerin en şiddetlisidir. İyiliğe çağırdığı şeyde Allah'tan bir kavrayışa sahip olduğu için Allah'a çağıran kimsenin üzerine olsun. Allah diyor ki, hak Rabbinizdendir, dileyen iman etsin, dileyen inkar etsin. Onu yalanladılar ve buna kendileri de inandılar; bu durumda mirasçı bunu söylerse veya bu hususta kim söylediyse, o meselenin ne olduğunu bilir ve bu yüzden Allah böyle buyurarak emretti ve birçokları ehli kınadı. Allah, eğer iyiliği emrederlerse, ardından kendilerine maddi bir zarar gelir ve bu Bu, bir mü'minden veya ifşa ile ilgili bir sözden olmaz, çünkü Rasûlullah (s.a.v.) ona: "Ancak tebliğ etmek sana düşer" denildi ve ona: "Sana vahyolunanı bildir, denildi. Mirasçı da öyle olmalı. Onu dinlemediği zaman benim bildiklerime duyduğu ızdırap ve bunların hepsi nefsin ve dinin hadisleri, Allah'a, Resûlüne, Müslümanların önderlerine ve onların müştereklerine karşı ihlastır. Ey millet, o bankacıdan sizi geri çevirmeyin, Allah dileseydi bunların hiçbirini bu insanların misaliyle konuşmazdık ve biz kendimize karşı bir ceniniz ve onu benimsedik. Ve biz dönmeyiz.Bunda Allah'ın yetkisine dayanarak, Allah'ı haber veren kimse, söylemeden, cevap vermeden veya zarar vermeden önce kalbinde nurdan başka bir şey görmez. doğru söylerse kendi içindeki pişmanlık, sıkıntı ve mahcubiyete icabet ederse ve sözlerini merak ederse ona tâbi olur.Allah'a inanan her mü'min için Allah'ın kullarına farzdır ve umurunda değildir. ne

Kendisine bir zarardan sakınmasını öğütleyenin başına gelsin, çünkü Allah varisler hakkında diyor ve insanlardan insanlardan bir pay emredenleri öldürüyorlar. Allah onun üzerine olsun. De ki: Allah'ın lütfu ve rahmeti ile, O halde buna sevinsinler.Bu, onların topladıklarından daha hayırlıdır ve onda, hak edene has vasıfların bilgisi vardır, ta ki o, onlara hakkını ödesin. O, övülmeye değerdir, gıybetin hak ve kınanması gibi ve bunu bilen, doğrusunu bilir.