O hazinede, ve şimdiki zamanın ve geçmiş zamanın bu gelişinde başına geleni kabul etmekle meşguldü, bu yüzden onu alır ve hazineye, koruma hazinesine atar.

Kimde bu hazırlık ya da bu hazırlık yoksa geçmiş onu alır ve kul onu unutur, nereye gittiğini bilmez ve o, gaflet, unutkanlık ve unutkanlığın gücüne kapılır, öyleyse haktır. onun için veya ona karşı korunacaktır ve kul bu ilahî korumayı hissetmez, fakat kulların çoğu, hepsi değil ve bu O'nun sözüdür, kim zerre ağırlığınca hayır işlerse, kim de bir iyilik yaparsa, zerre ağırlığınca şer onu görecektir ve Cenab-ı Hak da kitabında küçük büyük deyip bırakmadığını, saydığını ve onların yaptıklarını mevcut bulduğunu, dolayısıyla Rabbinin kendisine hazır olduğunu bildirmiştir. geçmiş getirdi, çünkü zaman, ruhunun suretidir, onu getiren yalnızca.durumun zamanı, her zamanın hayatıyla canlıdır, çünkü o, her zamanın getirdiği her şeyin koruyucusu ve denetleyicisidir ve Vakitler üç, şartlar üç, yumuşaklık ve iyilik hali, zulmün ve kabalığın geldiğini yumuşaklıkla getirir, zulüm getirmez, hoşgörüyle gelir, çünkü zulüm merhamet ve şefkat getirmez. mazlumların kalbi. O, ona muhakeme yumuşaklığını verir ve ikinci şart, şaşkına hidayet etme halidir, çünkü eğer şaşkına, durumuyla veya sözleriyle sorulursa, kafası karışan şeyin alimleri, ona ne yapacağını açıklamalıdır. Böylece o, karışıklıktaki karışıklığı ondan kaldırdı ve eğer ilimlerden biri olsaydı, eğer bu açıklığa kavuşursa, ondaki karışıklığın giderileceği ve iki göze sabahın beyanının gösterdiği Onu ona öğretti ve ona öğretti, bu yüzden kafa karışıklığını giderdi ve geri döndürmedi ve ona demedi: Bu senin yuvan değil, o da dahil etti ve ona yer vermediğini sormadı, çünkü eğer Bir kimse, kendisine soran kimseye böyle bir söz söyler, âlim olmayanın ilminde değildir ve meseleyi ve bu soruyu bu soranla hangi yönden karşılaşması gerektiğini bilmez, ilim ve ahlâk da buna uymaz. bir arabulucuda birleştirir.Hangi süre ve süre bakımından sonu yoktur ve ben, kralın sahibini öldürmesini istediği şeyde o günahı gerektiren bir günah işleyenin hakkı için bir kralla aracılık ettim, çünkü Padişah, üç şey dışında her şeyi affeder, çünkü onları affetmez, çünkü onlarda af yoktur ve hükümdarlar ihtilaflıdır. Ey krallar için affın olmadığı, mabede maruz kalma, sırrını ifşa etme ve krala iftira etme ve bu kişi bu krala kralı gücendirecek bir şeyle gelmiş ve onu öldürmeye karar vermiş. Onu öldürdüm, ben de gülümsedim ve ona dedim ki: Ey hükümdar, Allah'a yemin ederim ki, senin mağfiretine direnen ve onu aşan bir günah olduğunu bilseydim, sana şefaat etmezdim ve sana inanmazdım. Allah'a yemin ederim ki ben adi Müslümanlardanım.Sırlarını ona anlatırsan, benim gibi krala iftira eden bir gemiye bininceye kadar, onun cezası, senin yanında olması gereken rütbeden düşürmektir. onun adına öldürmeyi geri püskürtmek için onun için. o esiri şatosuna çıkardı ve onu görene kadar bana gönderdi. ona yapması gerekeni yapmasını tavsiye ettim ve kralın zekasına ve nezaketine hayran kaldım ve Üçüncüsü, nimet verilene, kendisine nimet verilenin nimetini göstermektir, göstermesi şükretmek ve hakkı gibidir ve bu daha çok, Hz. küfürde nimetlerin sonu vardır ve küfür onları örter çünkü küfür gizlenmektir buyurdu. Ve Allah, rızkı kendisine her yerden bol bol gelen, emniyetli ve rahat bir beldeyi misal verdi.

Hayırseverin nimetlerinin maksadı budur, ben de inkar ettim, yani mübareklerin bu nimetlere Allah'ın lütfuyla ihsan ettiği zümreyi kastettim, bu yüzden Allah, güvenliği kaldırarak rızkı ve korkuyu kaldırarak açlık elbisesine tattı. Nimetlerin lütfuyla ve kendisine nimet verilen kimselerin yaptıklarından bahsetmişti de sana dedi ve dedi ki: O halde yoksullara ne demeli, o da aynı nimete mazhar olmuşsa, Allah ona vermiş ve ona şükrederse, şükre muhtaçtır ve onunla dünyalardan münezzeh mutlak zenginden daha mutludur.