Bölünme de var olmadı, dolayısıyla sonlulukla nitelenmez ve bunlar bölünmez kısım olan ferdi özü ve varsa bile körlüğü inkar edenlerdir. Âdem'in insanlarda olduğu gibi dünyada da daima vardır.Ve Âdem bütün isimleri bildiğinde, merhametli bir nefs bakımından körlüğün, dünyanın harflerini ve kelimelerini tasavvur etmeye muktedir olduğunu bize haber vermiştir. Allah'ın bütün isimleri ve kelimeleri tükenmez, bu yüzden Allah'ın zikri bitmez ve Rahman Allah'a kendi isimlerini hatırlatır ve O da onlarla isimlendirilir. ve ayrıntılı bir konuşmacıdır, öyleyse Rahman'ın zikri umumidir ve Allah'ın zikri teferruatlıdır.

(İkinci Bölüm) Tanrı’nın Sözleri ve Sözleri Hakkında

Söz ve söz Allah'ın âyetleridir.Yüce Allah'ın sözü olan yokluk işitir demekle.Bizim bir şeye istediğimiz zaman ona "Ol" dememizdir. Varlık ve kelam olan varlığa tesir eden, bilgi olan ve onun sözünde değişiklikle tasrih olunan varlığa tesir eden yokluk, onun muhakeme ettikleri şeylerden sonra onu tahrif ederler ve onun Allah'ın kelâmını değiştirmek istediklerini söylemesi, Tercümede, ikame ve söze tâbi mânâları kabul ettiği için asıldan tahrif edilen ve dolayısıyla tahrif edilen meseleden anlaşılmaz. "Bize kuşların mantığını öğret" demesi ve bir karıncanın dediği gibi, tecellî üzerine suretin hükmü için ona isnat edilen söz, ne rivayet olunan ne de tarifle tarif edilen ilahî bir kelâmdır. gelenekte söze atfedilmeyen bir şeydir, ikisinden de özgür değildir. Ona imanla isnad edilenlerin, bizim kitabımız gibi, onun sözü gibi olması, sizin hakkınızdaki hakkı ve: "Biz bize ve O'nun deyişi, kendilerine şehadet edildiği gün geldik. Söz veya söz, işitme ve tesbih ile ilgili olduğu için, söz veya söz olsaydı, işitmemiz onu inkar ederdi, ancak fıkhımız ondan reddedildi, yani ilim ve bilgi, söz ve söyleme hakkında olabilir ve olabilir. O suretin tesbihi onun ötesine geçmez, o suretin tecellisi kelimelerinden o suretin tesbihini anlar ve bu garip bir bilgidir. Allah ehlinden pek azı onun üzerinde durur. Bu tür suretlerde Cenab-ı Hakk'a göre ne varsa ona göredir.O ne nurlu bir cevher ne de tabiî bir cevherdir ve soyut manalarda tecelli eder, öyleyse böyle bir şey hakkında söylenen sözdür, yani fıtrat bakımından böyledir. onun için tecelli eden şey üzerindeki etkisi, falan filan konuşması bakımından değil. O, bir kelimeyi çoğuldur ve o, varlıkların dayanağıdır. Cenab-ı Hak buyurdu ve İsa'nın gözü olan Meryem'e sözünü bahşetmiştir. Onda başka bir şey bulamamış, o da başka türlü bilmemiştir. Söz Allah'tan bir kelimeydi ve Musa'ya olan sözlerine benzer bir kelimeydi, selam ona olsun, razı olurdum ve "Keşke ölseydim, bunu kabul ederdim" demezdi. Ona atılan ilahî kelime, İsa'nın gözü, Allah'ın ruhu ve kulu iken onun sözünden başka bir şey değildi.Burada Mu'tezile, sözü yaratanın sözü yaratan olduğunu, olmadığı zaman ise konuşanın kendisi olduğunu söylemişlerdir. sözde, yani cansız maddeler ve bitkiler gibi Allah'ın sözüdür ve İsa'nın halidir, ancak garip bir surette söyleyip de kâinatta meydana gelen suretlerden bu suretle böyle suretler yaparlar diyenler müstesna. çünkü o, aşırılığa mahkûm olarak nitelendirilmiştir ve o, Yüce, Kudretli ve Yüce olan tarafından yargılanmamıştır. Annesi Eş'ari mezhebinde yaşlıdır ve kendini diğer alimlerin mezhebinde tanımlamıştır, dolayısıyla Allah'a kelamın sıfatı meçhul ve meçhul olduğu gibi zatı bilinmediği gibi kelam da sabit değildir. kanun dışında Allah için.