Nefs, kendisini tabiî bir surette tecelli ettirmiş ve ilâhî aşkta zikrettiğimiz gibi, hem zahire hem de içe dönük olarak o sureti kabul etmek bakımından ona hükmedilmiştir. O yoldan yüz çevir, o halde bil ki, manevî insan, tabiî ve manevî sevgiyi, kendisine ve sevgilisine olan sevgiyle birleştirir, eğer sevilirse, dediğimiz gibi, bir vasiyetle. sizi beni cehaletten kurtardı ve bu miktar, birçok sonuç içerdiğinden, amaçlanan amaç için yeterlidir.

(üçüncü halka) doğal aşkta

Doğal ve ırkçı olmak üzere iki türlüdür ve biz manevi aşkın amacını söylemeyi unuttuk, onu da belirtelim.

doğal aşkta

Doğal görüntüye bağlı olduğu için amacı birleştirmek, yani sevgilinin nesnesi ile aşığın nesnesi aynı olur ve aşığın sevgilisi de sevilenin nesnesi olur. panteizmin kastettiği de odur ve onun emir formu hakkında bilgisi yoktur.O yoktur, çünkü tasavvurda temsil edilir, dolayısıyla hayali görüşle algılanan çeşitli varlık biçimlerine sahiptir. ona yakışan gözle hayali mevcudiyette.

İki âşık ve her biri arkadaşının tükürüğünü emdi ve o tükürük her iki sevgilinin her birinde aynı eridi ve her iki suret de öpüşürken ve kucaklarken nefes aldı, böylece aynısı çıktı ve mideye girdi. bunun içinde bunun da aynısı.Nefes alanlardan biri ve onun önünde havasını soluyarak ve öperek selamladı, böylece Zeyd'in ruhu olan şey Amr'ın ruhu oldu ve o ruh çıktı. bir âşığın âşığının tecellisi idi ve aşk suretinde teşekkül etti, bu yüzden aşk zevki de ona eşlik etti.İki şahıstan her birinin hakkını birleştirerek bunu ifade etmiş ve onun için doğru olan şu söz olmuştur:

ben sevdiğim ve sevdiğim biriyim

Doğal görüntülerde manevi aşkın amacı budur ve bu bölümün başındaki şiirde söylediği şey budur.

Cana can, cesede ceset

Sonra doğal aşka dönüyoruz ve doğal aşkın genel olduğunu söylüyoruz, çünkü açıklamalarda geçen tüm aşklar, doğal görüntüleri, gerçeklerinin onlara verdiği şey için kabul ettiler.

Onun sözü: Kim Allah'a kavuşmayı severse, Allah da ona kavuşmayı sever.

Hâlâ kendi gözünden olduğu ve gözünden kaybolması doğru olmadığı halde, her şeyin üzerinde bir şâhid ve bekçidir ve bununla kendi sağında ve kulunun ve kulunun sağında buluşmaya gelmiştir.

Kendisinin kullarına hasret olduğunu ve ıssız bir ülkede bineği yemesini ve içmesini kaybeden, sonra da hayattan ümidini kesip de bundan emin olduktan sonra onu bulan kimseden, kulunun tövbesiyle daha sevinçli ve sevecen olduğunu bildirdi. ölüm.

Bununla nasıl mutlu olabilir? Allah, zenginliği, ihtişamı ve iradesinin kulları üzerindeki etkisi ile yolculuğunda o kişiden daha çok kulunun tövbesine sevinir. O halde, maddeye bakmakla mümkün ise, Allah'ın onda imkânlardan birinin vuku bulması ve ondaki iradenin birliğine dair ilmine bakmakla mümkün değildir. onun varlığı ile ilgisi vardır, olması gerekir ve olması gereken bu gerçeğe göre olasılık ile karakterize edilmez ve bu nedenle adaletten adalet Bu konuyu değerlendirenlerden mümkün olanın adının mümkün olanın adına çağrılmasından başkasında olması farzdır ve ilk olarak vasiyetin birliğinin araştırılmasındadır ve bunun için dilerse, nerede ne söylediğini, kaçınmadan sakınma yazmış olsa bile, vasiyetin kendisinden öncekinden önce geldiğini söyledi, dediği gibi ve sözümüz gönderilen kullarımızdan önce geldi, bu yüzden elçinin adı farzla daha tamdı, isimden emir oranında, mümkün olanın adından bir emir varsa, göz açıp kapayıncaya kadar. bir göz, sonra olasılık kaybolur, böylece olasılık ortadan kalkar.

[ Doğal sevgisi, âşıkta kuruluysa, sevgilisini, içindeki saadet dışında sevmemesidir .]

Bil ki, tabiî aşk, âşıkla ikâmet edilmişse, kendisinde bulunan saadet ve haz dışında sevgiliyi sevmez, bu yüzden onu maşukunun laneti için değil, kendisi için sever. Bunu bir cümlede biliyor ama bir şeyleri kendi iyiliği için seviyor, bu yüzden onlarla iletişim kurmak ve onlara yakın olmak istiyor.