Tahıl zekatında onuncu misali, sıradan insanlar yemek isteyen nefsin yanındadır ve hayvan değil bitki ruhudur çünkü hayvan canlılıktan yemek istemez, ister. O halde gerçekleri karıştırmayın.Gündüz yiyenin yerine Cenab-ı Hak sahur yapar, bu yüzden oruçlu kişi sahur yerse yemeğinden bir şey eksiltmez ve Allah sahur yemek isterse ve buna yemek der böylece vejeteryan ruhun Allah'tan bir hak aradığı bir nesnesi olmasın.Ona hakkı olan herkese vermekle yükümlü olan

[ Halkın orucu, özelin orucu ]

Nasıl ki biz kitap ehlinden sahur yemekte bizi ayırdık ve sahurumuzun nazarı aleladenin nazarından farklı olduysa, bizim orucumuz da bu hususta onların orucuna aykırıydı. Allah'ın üzerinizdeki haklarından sonra alemlerin en güçlü hakkıdır, çünkü düşmanınız aranızdadır ve kâinatlar âleminin hiç kimse üzerinde hakkı yoktur, ancak Allah'ın o kâinat üzerinde hakkı vardır. Ve bundan mahrum olan bir nefis arasında, kıyâmet gününde kıymeti, bu tabiî terbiyenin gerektirdiği şeylere, bu ihlâs âleminde sarf ettiğine harcanacaktır, dolayısıyla, ihtiyacın üzerinde olanı genişletmek için, hiçbir fark yoktur. onunla hayvanların geri kalanı arasında ve bu hayvan adam

[ Kişi kabul anında hala endişeli ve bunalmış durumda ]

Belki de en hayvanı, temyiz edende itibarlı olanla yetiniyorsa ve insan öyle değilse, yine de endişeleniyor ve hemen ve kabul toplanıyor ve bununla yaratıldığı için tatmin olmuyor. arenada bir öncekinden daha geç, bu yüzden burada nafile namaz kılanlar hariç onun sözünün anlamı budur ve ayetin bir açıklaması olabilir, haklıdır, ancak onun işarete dayatması daha güvenlidir, bu yüzden Bu tövbe ile olan sıradan insanların ruhları, bu dünyada ve ahirette perdelenir ki, acı burada kaldırıldığı gibi onlardan kalksın ve Allah'ın halkı da, bu dünyada yaratılmış oldukları için Kıyamet günü yarın böyle

[ Bedenlerin ve ruhsal ve duyusal bahçelerin kalabalıklaşması ]

Ve eğer bedenler ahirete tıkıştırılmasaydı, zühd ve ahireti bilenlerin ruhları vefatlarına pişman olur ve azap çekerlerdi.Keşke manevi bahçeler duyularla sınırlı olsaydı, Allah ahirette yaratmıştır. bir duyu cenneti ve bir manevi cennet ve onlara ruhlarının dilediğini duyusal cennette izin verdi ve eğer niyete bağlıysa, gerçeğin iradesi olarak onları ihtiyaç acılarından ve arzularından kurtardı. Açlığın acısını dindirmek için yemediler, susuzluk acısını defetmek için de içmediler.Ve burada Allah'ın kendilerine verdiği ölçüye göre çalıştıkları zaman, işleri O'nun kendilerine sınırladığı ölçülere göre koşarlar. Onların yüzeceklerinden veya teraziyi kaybedeceklerinden korkarak, Cenab-ı Hakk'ın mükâfatı olarak onları ahirette bedenlerinin duyu cennetinde çalıştırmıştır. gölgeler, kanepelere uzanmış.

[ Ve Dan'i bilenler için iki bahçe biçin ]

Ve bilenler ve bilmeyenler bu duyusal surette birdirler ve bilenler onlara kattıklarını mânâ bahçelerini kazanırlar da yakın bilenler için iki cennet biçer, öyleyse nimetlerden hangisiyle Rabbinizi mi, yoksa tanrılarınızdan herhangi birini mi inkâr ediyorsunuz? Bu işte onlar, o diğer yönden Allah'la beraberdirler. Nasıl ki onlar, Allah'ın bu dünyadaki kudretinin kudretiyle yiyeceğe olan ihtiyaçlarıyla bu dünyada gizlenmezlerse. Açlık ve susuzluk ızdırabından ve her türlü acı hissinden kurtulduğu gibi, âhiret yurduna yaraşır şekilde Allah'ın isimlerinin tefsirinde Allah'ın semavi saadetiyle ahirette perdelenmezler. Bugün kimsenin bilmediği ilahi isimler vardır, çünkü ilahi isimler sadece yerlerinde görünür, Allah'ın salat ve selamı onun üzerine olsun, diyecektir, bu yüzden onu şimdi bilmediğim övgülerle övüyorum, çünkü isimleri yurdu tanımlar, çünkü onların izleriyle ilgilidir, ama bizim gönül sızı duymayan saadetten bahsettiğimiz bu, sadece cennettedir.Kıyamet günü değil, çünkü Kıyamet günü herkes için bir ret günüdür. , bu yüzden mutlu kişi, “Vay halinize! Çünkü elbisemi kaybedersem altında ne olduğu ortaya çıkıyor yani onu çıkarıyorum.

( Her ayın üç gününü beyazların üç gününü oruçlu kılmak faslına geldi. )

[ Beyaz günler veya güneşin aydaki görünümü gözlerimiz için ]

En-Nesai, Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-'den rivayet edilen, Cabir bin Abdullah'ın hadisinden, "Her ayın üç günü oruç tutmak, o ayın orucudur" dediğini rivayet etmiştir.