Evrenin her durumda *** kralın kralına köleliği ve krallığı kabul etmesi şaşırtıcı değildir.

Yani şimdi ve eski birbirine bağlıdır, gözün varlığını değil, toplama ile hükmü birbirine bağlar. , babalık, kendisine varlığını veren veya varlığını değerlendiren bir oğlu yoksa, babalık sıfatı da yoksa babalık bilinir ve yoktur. Padişah da öyledir ve eğer gözde mevcutsa, sahibi olana kadar sahibi vardır denilmez, o zaman Allah kendi zatında ve varlığı bakımından âlemlerin ötesindedir. Hakk'ın hak ettiği ve zengin olduğu sıfatı ile liyakat sahibi olanın fakir olduğu sıfatı dışında, dünyadaki hüküm, ilahî bir sıfata dayanmalıdır. Köle, fakirlik sıfatına daha lâyıktır, fakirlik ve zillet aynı olsa bile.Benim zilyetlik ve fakirlik olmadığı gibi, bir şeye gücü yeten ve bir şeyden münezzeh olan da yoktur. Ne o muktedir olan ne de amel ettiği kimse, edilgen olanın aksine muhtaçlık ile vasıflanmaz, çünkü o, zillet ve mahrumiyet olarak nitelendirilir, dolayısıyla hak, mahlûkattan bununla ayırt edilir. Biz buna karar verdik ve bu ev onu kuşattı, bu yüzden anlatıcı şöyle der: Öyleyse, hüküm arzuya dayandığında ve evrende mevcut olduğunda ve hakikat arzu ile yargılanmadığında, arzular onlara dayanmaz. Dilediğiyle, şeriat verdiğiyle, denildiği zaman, insanlar arasında hak ile hükmet ve heva ve hevalara uyma, yani hakla, yani istediğini yapma. Kıyamet gününde milletler için şeriat verip bizi onlara gönderdiğiniz şey odur, çünkü niyet budur, çünkü ihlâsımız ispat edilinceye ve onlar aleyhindeki delil kabul edilinceye kadar, bizi sadece istediğiniz şeyle göndermediniz. Her ümmette, Peygamberini kendilerine gönderdikleri ile hakka hükmedilirse, sabittir ve bununla Allah, delil olacaktır. Böylece taşlaşma, yaratılana nefslerinde ne ise o özgürlüğüne sahip olduklarını nefslerinde nefslerinde hürriyetlerine işaret etmiş, sonra taşlaşma, istediği şey için etkili olduğu için hüküm ve kontrolde meydana gelmiştir. O halde şehvetler, vasiyetlerin mutlaklığından başka bir şey değildir, öyleyse sen bilirsin neden şehvetler esastır, taş da esastır. kabûl eden de bunu kabul etmez, bu yüzden dönüşle ona şehvet haram olur.Kim bununla vasıflanmışsa, Allah, konuşan nefsi veya halifeyi yarattığı zaman, dilediğini söyle, onda makul, nispi, manevî güçler yarattı. Hatta bu kuvvetler, referansı ve bolluğu, özünde çokluğu ve zatî sayıyı kabul etmeyen tek bir gözde neseb olan isimler ve ilâhî sıfatlar gibi, onların tasvir ettiği kimselerin gözleri olsa bile. Benim gözümde, bu halifede, ancak kâmil insanda ve hayvanda yarattığı kuvvetlerden biriydi ve O, insanın mutlakıdır, illüzyon denilen bir güç, akıl denilen bir güç ve düşünce denilen bir güçtür. imgelemin mevcudiyeti ve o, imgelemi, anlam ve anlamın iki uç noktası arasında orta bir mevcudiyet haline getirdi.

Zihnin ve yanılsamanın egemenliği altındaki resimli bir güç, zihnin düzene göre hareket ettiği ve yanılsamanın da düzen ve güçlerle uğraştığı bir güç.

Bu terbiyede, illüzyonun akıl üzerindeki hâkimiyeti, maddî mahiyette olmayan veya belirli bir bakış açısıyla mantıksız olan bir meseleyi, şu veya bu gibi maddî olmayan bir şey dışında kavramayı aklın kudretine bahşetmemiştir. töz veya töz olmanın ötesinde olan Allah'a atfedilen sıfatlar, öyleyse O'nun ilmi, maddedir ve maddeye isnat olunmaz, öyleyse onun bilgisi ile aklın gücünde değildir. içine girerse, hayal gücü dışında kabul edebilir.