Zevk olan amacını açıkladı, biz de öyle dedik ve gittik.

Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in sözü, Allah'ı nimetlerinden dolayı sevmektir.

O halde bize nimetlerini ve ihsanını sevmemizi emretti ve O'ndan kullarına nispetle lütuftan bir şekilde ayrı olan bir varlık meselesi mi var? maksadına uymuyorsa, o zaman Allah'ın kendisine lütfudur ve mesele, tek gözle herkesin nimetinin genelliğine bağlı olsaydı, hiçbir şey olmazdı, gerçekler bunu reddediyor, bu yüzden onun bir Her mevcudiyette bereket vardır.Acının hükmü, kendisine yardım eden padişahta görüldüğü gibi, şerefli Allah'ı tercih etmek amacına uygun olmadığı halde, acıya verdiği için gözünün önünden Allah'a şükretmektir. Allah'ı tesbih et ve ona şükret çünkü gözünü bulan Cenab-ı Hakk'a acının şükrüne şahitlik eder Allah'ın acısı varlıklardandır ve yıpranmış ve hasta olan isim İlâhi'dendir, dolayısıyla o şefaatin sonucu zevkin varlığıdır. ve acının yolculuğu ya sebebin ortadan kalkmasıyla ya da devam etmesiyle, yani bu bir alışkanlık ihlalidir. Onu bu şerefli hâlde seçeni vardır.Bu, Allah'a karşı dürüstlüktür, çirkin de olsa, ona karşı dürüstlüktür. Eğer o acı bir başkasına inerse, bu durum ona eşlik etmelidir ve onun için çirkindir. özellikle kendisi tarafından seviliyorsa veya bir peygamber veya bir elçi ise, başkalarının çektiği acılardan dolayı Allah'a şükrettiğini görme hakkı ve bu makamın o diğerindeki esenliğin varlığından ürettiği şey, çirkinliğin bir örtüsüdür. Bu müfettiş tarafından giyildi.Hepsi bizim karar verdiğimiz şeydedir, onu arayın, çünkü verirsek uzun sürer ve anahtarı size verdik ve kilitlemek için anahtarı da size verdik. O halde ondan ne istersen aç, bu rivâyettir ve eğer o Allah Teâlâ'dan vazgeçerse, o zaman ben cahilim ve cahilim, o zaman bu âyetle tasdik edilmiş ilim ve İslam'dan ayrıldı, bu yüzden ondan kaybetmem çünkü ben cahil değil dünya ve sen yoksun O, ondan hiç vazgeçmedi, o halde hakkı terk etmek, ancak neseb bakımından, yani neseb bakımından sebeplerdendir.Ve sen bunda zenginsin, ve eğer bu seni zengin etmiyorsa, o zaman öyledir. zenginlik değil, onda da zengin değilsin.Mesela tokluk, sırf gerçeğiyle, açlık gerçeğine göre açlıktan vazgeçtiğinizi söylemez, çünkü siz ondan vazgeçinceye kadar açlık sizin için gerekli değildir. Ona doyma, ama eğer açlık seni yaparsa, sana dinginlik ve şefkat verirse, O'na hakikatini veren, kulluk ve yoksulluk yoluyla iyilik ve doyumdur, çünkü sen ondan bir taleptesin ve o zaruri değildir. Açlığın size anlattıklarımızın hepsinden size verdiğini tokluk ediyorsunuz, o zaman açlıktan tokluğu atmış oluyorsunuz, çünkü açlık kendisi için değil, anlattıklarımız için lâzımdır.

Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem açlıktan sığınır ve yatakta perişan olduğunu söylerdi.

Bunun nedeni de şudur ve eğer o anlattıklarımızı verirse, fakat onun eksikliğinin Allah'tan olduğu kesin değil, bilakis Allah'tan başkası için olabilir, bu yüzden Allah'ın Elçisi, Allah onu kutsasın ve onu kutsasın. Peygamber (s.a.v.)'in baktığı şeyler de vardır, Ebu gibi yol ehlinin hatalarından biri yapar. Abdurrahman es-Sulamî, bizim öğretimiz olan, sûfilerin yanıldığı evraklar yaptığı zaman, dilerse kendisine zulmetmektedir ve bu yüzden Allah'ın Elçisi, Allah onu kutsasın ve ona esenlik versin, zorunluluk dışında asla aç kalmazdı.