Üstelik, erkekliğin mükemmelliği olan tesadüfi mükemmelliği ile, Tanrı'nın hak ettiği şey için tesadüf yoluyla övülebilir, ancak aşkınlık yoluyla değil, çünkü aşkınlık yolu sadece nefs içindir, dediği gibi, kemâl için onun benzeri yoktur ve O, ilâhî kemal için işiten, gören ve her şeyi görendir. Bu lâzımdır ve çağırılan, bu kulun şartlarından, çağırdığını zayi eder. zengin, övgüye değer, bu yüzden görgü dili, isteğinizin ona değil, size söylenmesidir ve bunda söylenenler söylenmelidir.

İçinde ne varsa barındıran bir kitap *** mânâsıyla harikadır.

İçinde ne olduğunu görürsen *** onu içeren kapıyı görürsün

Ve işte bu ev, bahsettiğimiz bu kelam ve bizim yazdığımız kitaptır ki, onda hak lisanı vardır ki, meselenin zikredilenlerden ve bir çizgiden üstün olduğunu ve şer'i şerifte olmadığını gösterir. tefsir gücü ondandır ve ifadesi görünenden daha fazladır ve Allah bundan daha büyüktür.O hayranlık ve sevinç yolundadır ve bu yüzden ikinci evde bahsettiği şeyle buna karşı uyarıda bulunmuştur. Bu evde bilhassa Allah'a hamd etmek, başkalarından üstün kıldığınız ve başkalarına ihsan ettiğiniz şeylerle değil, kendi türünüzün çocuklarına verdiğiniz nimetlerden dolayı Rab'be hak ettiğiniz şeylerledir. Çünkü bu evde böyle bir övgü yoktur, bu yüzden bu evdeki hizmetçi, senin için ayırdığın şeyler açısından Rab'bi kendisine överek gerçeği aşmak için bu evdeki hizmetçiden yardım ister. Onun da izlemesi gereken bir yoldan geçmişti ve işte hassas bir meseledir ve bu eve özgüdür ve Rabbine hamdini Rabbinin onu münhasır kıldığı şeyle sınırlandırdığında, bilgi eksikliği veya İlimde var mıdır, yoksa olup bitenden başkası değil midir, yoksa gücünün yettiği kemal ile gelmiştir ve işte o zaman Rabbine şükrederdi. O'ndan, O'nun şanı yücedir, bu Müthanne kulundan başkasına, ne ondan âcizdir, ne de kendisinde edindiği ilimle onu över ve ancak böyledir, çünkü o, o ilim ile nisbet edilmiştir ve Eğer onu öven bu sıfatlar başkalarına isabet etmiyorsa, o zaman onu, kendisinden ayırdığı şeylerle Rabbine bir övgü olarak ilim ile vasfedmiştir. O'na mahsustur, kulunu hak ve sıfatı olmayan bir şeyle övür.

Kul itaatkardır ve bu hakkın sıfatlarından değildir.Kul, başkasına verdiğinden dolayı Rabbine hamd ederse, kendinde kendisine verdiğinden dolayı Rabbine hamd etmesi de onu övmesidir. Bu konuda Rabbinden bilgi aldı, başkalarından bahsetmedi ve ona hitap etmedi, bu yüzden bu konu araştırıldı, çünkü bu, değiştirilemeyecek gerçeklerden ve gerçeklerden biridir. konuşmanın karşı karşıya gelme durumu ve gıyaben konuşmaya katılma durumu, çünkü gerçekler açıkça gösteriyor ki, siz yalnızca sizinle birlikte katılmadınız, çünkü konu o hazır bulunanlarla birlikte onun huzurunda bugüne verilirse, o O'nunla en yüksek sınırına ulaşamazsınız, ondan, derecenizin size verdiğinden başka hiçbir şeyiniz yoktur, bundan faydalandığınızı bilin ve döndüğünüz şeyden ona dönüşünüzde bu da sizden eksik değildir. Senden daha yüksek bir mertebeye döndüğünü sanıyorsun, çünkü senden başkasına dönmedin ve gerçek, O'na mahsustur, ancak senin vasıtanla değil, onun vasıtası ile sana dönmez. bir mahlûkun buna dayanma gücü işte bu yüzden getirisi değişir, tecellileri değişiktir, tecellileri çoktur ve biz onu tekrar etmeyiz. Nefsinde bolluk ve değişimden münezzehtir.Kendisine nispet edilende hiçbir şey onun gibi değildir.Cenâb-ı Hakk dedi ki: Sonra onlara tevbe ettiler de tövbe etsinler, kullar da O'nun kendilerine dönüşünden dolayı O'na döndüler. Onlara döndüklerini O'na vermek.Onlar için ilk ilahi dönüş, bir bakım ve lütuf dönüşü, ikinci dönüş ise O'na dönüşlerinin getirdiği bir geri dönüştür.

Tanrı içeride

Dedi ki: Kim Şubra'ya yaklaşırsa, ben ona bir kol boyu yaklaşırım.

Geri dönüşte bir kol mesafesinin ölçüsü, kendisine dönüşleri için hak ettikleri bir değerdir ve kolun mükemmelleştiği ikinci mesafe, ağırlık vermek ve onu lütuf, teşvik ve teşvik ile tanımlamak için ondan bir dönüştür. Ve eğer hak, hakkın kendisine emrettiği şey ise, o zaman gerçek şudur ki, köle efendisinden bir şey hak etmez.