Kendi namına yokluk ile vasıflandırılırsa ve bu asl ilâve varlık ve ilâve yokluk ise, dünya ve Allah'tan başka her şey için şartlar tesis edilirse, O yücedir. Varlığın özü, ancak Yüce Allah'ın hakkıdır, böylece varlığından kaynaklanmaz.Kişi, tabiatının karanlıklarından ve arzularından çıktıktan sonra, aklının aydınlığına ve hidayetine yöneldikten sonra kurtulur. Kırk sabah, kendisine göründüğü gibi ondan gelir ve ondan aldığının aynısını alır ve bu, üçüncü dinarın birinci derecesi ve birinci mertebesidir ve onu alan birini isteyinceye kadar orada kalır. Kanunen bütün ileri gelenlerin vazifesi olarak dördüncü dinarın birinci kıratı idi ve o zaman kendisine adam deniliyordu ve eğer bu farzı yerine getirmediyse, o zaman değildir. Yani yokluk nazarında varlık, olumsuzluk nazarında sebattır, hak onu bu yüzden yaratmıştır.Erkekliğin kemali tesadüfi, ibadetin kemali ise sübjektiftir yani iki yer arası iki mükemmellik arasındaki şeydir. Çünkü nur ve mükâfatlar bunlar içindir.Yüce Yüce buyurdu: “Onların mükâfatları, yani tesadüfi kemallerinden ve her tesadüfi iş için mükâfatı hak edendir ve onlar için nurları kendi nefislerindendir. -Mükemmellik. Allah, göklerin ve yerin nurudur." Tesadüfî kemal ve sübjektif kemallere düşmez. Cenab-ı Hak, bu elçilerin bazılarını bazılarına tercih ettiklerini söyledi. "Onlar Allah katında derecelerdir ve Onlara Allah katında dereceler demeyin, bu yüzden onları derecelerin reisleri kıldı, çünkü onlar nefsin gözleridir ve onlar için tesadüfen kemal ile iki semavi kemal derecesini yarattı.Allah bizi nefs ehlinden kıldı -O'nun lütuf ve keremiyle kemale ermiştir ve Allah'tan ümidim ki, Rabbime olan iyi niyetimle engellenemeyecek bir mertebeye ulaşmışımdır. O'nun emri ile kullarının kalpleri arasındaki emri, O'nun emrine karşılık, aracıları ortadan kaldırması, kendisine isyan edileceği düşünülemez. , ve o değildi. O, tasavvur olunan bir yüklem olmadıkça ve ilahî emir dolayım yoluyla ise, o zaman olmaz diye tarif edilir, çünkü bu, nihilist emrin vasıta ile değil, bilakis nispet edilen özelliklerinden biridir. Emir, eylemi gösteren şeyledir, ona namazı kılıp zekatı vermesi emrolunduğu için namazı kılması ve zekatı vermesi emredildiği için fiilin adından bir isim türetmiştir. dilerse, kim de ona isyan ederse, o zaman ona itaat ederler. zorunluluk burada sadece tasavvur edilmiştir çünkü insan kendinde olanı itmeye muktedir değildir, fakat bu insanın ruhunda olanla ilgilidir, bu yüzden hüküm, kim olduğun hakkında ne olduğun içindir, o yüzden inandı ve gerekir, ya da ya da oruç tutmalı, ya da oruç tutmalı, ona verdiğin şeye göre, işin aslını ona bağla, âsidir, fakat acizdir ve hakikatte zayi olmuştur, çünkü kendisinde emrolunan hiçbir şey yoktur. müstesnadır ve Allah zengindir, övülmeye layıktır

[ Erkekliğin sonucu düşmanlara karşı zaferdir ]

Ve bilin ki, düşmanlara karşı galip gelmek ve onlara zulmetmek, velilere rahmet ve onlara acımak gibi kâinatla ilgili ilâhî fetihler, başkalarından değil, ancak erkekliğin neticelerindendir. kudretin kabiliyetler üzerindeki tesiri, iradenin arzular üzerindeki tesiri, ilâhî isimlerin hükümlerinin ortaya çıkması ve bütün bunlardan mutlak surette zengin olan Zâtın nefsinin mükemmelleşmesi. O halde ibadetinde bağsız nefs sahibidir, emretmiştir çünkü mesele nefse değil, sadece rasgele işlerle ilgilidir, bu yüzden kula köle denilmez, kuldur denilmez. Bu ev anlattıklarımızın hepsini veriyor ve kendini mükemmelliğe yakışan övgüye layık olanla yüceltiyor.