Spesifik olan kimse forma tabi değildir, o zaman bu kendisi içindir.Zorunlu varlığın kendisi için gerekli olan sübjektif yapı bu hükmün dışındadır çünkü özünde gözlemciler tarafından bilinmediği için kompozisyonun ona oranı da bu hükmün dışındadır. Kül gibi gözlemcilerin niteliklerinin sabitleyicilerine göre kadim niteliklere sahip olduğu için kendi içinde gözden düşmediği gibi kendi içinde çoktur ve kompozisyonun anlamı da yapının makullüğü ile bilinmez. Yüce Allah'ın onu bir mesele ile yargılamadığına dair delil getiren bir akıl asla bulamadık, nihai hedef akılcı düşünmeye dalmış kimse içindir.Onun hiçbir ilmi olmayan saf bir akıl olduğu alimler arasında iyi bilinir. O'nu nesebe göre yargıladılar, sonra yanlarında Kadiriyye ve Kadiriyye denen bir mesele var. Biz onu söz sahibi ve yetenekli gördük. Gözlemcilerin dışındakilere gelince, onu sıfatları ile hükmettiler. kendisi için lüzumsuz, kadim ve ebedî olan, kendi başına var olan, hayat, ilim, kabiliyet, irade, konuşma, işitme ve görme denilen ve onunla diri, bilgili, yetenekli, isteyen, konuşan olduğu söylenen şeyler. , ve mânâları itibariyle bütün İsimler, yani İlâhî İsimler, aynı Hakikat ile var olan bu kadim ve ezelî Sıfatların altına girerler. Sayıya ulaşmış ve biz Ebu Bekir Kadı el-Baqlani'nin bunu söylediğini nakletmiş olsak da, onda arazların vuku bulmadığı konusunda aklî rıza ile ittifak etseler, ne soy ne de bir hükümden vazgeçmediler. Yahut sıfatlarla veya isimlerin manaları ile.Sonra Resul'ün (Allah onu kutsasın ve ona esenlik versin) şeriat geldi, tercüme etti ve Bu Allah'ın kelâmıdır dedi ve onun doğruluğuna delil olarak kendisinden geldiğine dair delil koydu. Allah'a yemin olsun ki, âdette danışıklı olarak bilinen terimlerle, bunların manalarıyla anlattıklarına göre olduğunu zikretmiş ve kendisinden bahsetmişti, biz, Resûl'ün hangi dille gönderdiğinden ve bu mânâları Kendisine ve Zâtına eklediğinden şüphe etmeyiz. Söz, ses, koşma, sınırlama, ölçü, hoşnutluk ve gazap gibi, görevlendirilmiş kulların rastlantısal sebeplerinden dolayı, Rablerini kızdırmak için yaptılar da, gazabını kabul etti ve kendini onda tarif etti ve tarif etti. Örneğin, köle sadaka verirse, sadakasıyla Allah'ın gazabını söndürür. Her insan Allah'tan kendisine görevlendirilmiş veya görevlendirilmiştir ve bunların hepsi mantık dışıdır, eğer yorumlamıyorsa, o zaman akıl onu kabul eder, bu yüzden onu imanla kabul etmek önceliklidir çünkü bu, gerçeğin kendisine hükmettiği bir hükümdür. O böyledir, öyle bir şey yok ki, öyle bir şey yok ki, hükmünü inkar ettiği şeyi kendisine isnat etmek üzere bizi ilmi inkar etti.Bununla kendisi ve O'nun takdiri üzerine, Kendi üzerine bir emirle, O'nun takdiri O'na mahsustur. Bir mahlûkun hükmettiği hükümden, onun üzerinde akıl olan hükümden onu kabul etmemiz, bizim için daha uygundur.Cenâb-ı Hak ve O, Resulüdür, Allah'ın salât ve selâmı üzerine olsun, Allah'ın salât ve selâmı üzerine olsun, haram kılmıştır. aklın, Allah'ın zatını düşünmesi ve onu Allah'ın Kendinden bahsetmediği bir sıfatla tanımlaması, yani akılları ile sorumludurlar da onu yalanladılar ve peygamberleri ve onlara iman edenleri yalanladılar. bunlar, zamanın yararına akıllı ve aklı başında bir politika ve ona bir tanrıya ortak olma nedenlerinin sağlanmasını sağladı. Resûlullah'ın varlığı ve anlattıklarının samimiyeti, dolayısıyla maksadı, kendisi hakkında anlattıklarında Rabbine dair aklının hükmünden ayrılmamak için tefsir etmektir, sanki ona bir yalana inanmak gibidir.

Bu ifadeler, bu elçinin gönderildiği dildeki suç ortaklığı manalarındandır.Vahiy ve varlık ehline gelince, onlar inandıkları gibi iman ettiler.Sonra Allah'ın tahdit ettiği ve şeriat verdiği şeylerde Allah'tan korktular ve Allah onları kıldı. Bu hükümlerin Allah'a isnat edilmesi ile mahlûkata nisbetleri arasında bir fark var ki onlar mânâlarını gözle ve zaruri ilimden ve buraya kadar bildiler. Aklı selim olup hakkın kelâmını dinleyen ve ilâhî kelâmın şâhid ve ifşa üzerindeki konumuna şâhid olan kimseler içindir.