Her biri, bir makamda birleşmiş olsun, üstte, altta, ortada olsun, olmasın, eksik değildir, çünkü ikisi bir makamda birleşirse, bedava değildir. çünkü bu ne doğal formda, ne tinsel ne de uzamsal olarak budur.Yani biliyoruz ki, farkın gözünde buluşurlarsa ya da biri kendini bilmekle gerçekleşir, diğeri yok olur. O halde, müşterek nazarda ayrılığa düşerler veya biri istediğini verir, diğeri de arayanın verdiğini verir, bu yüzden varlıkta her yönden farklıdırlar, davada hemfikirdirler ve şahitler , yer, her birinin bütünlüğünü gerektiriyorsa, her birinin amacı, onu kendinde ne olduğu imajından uzak tutmaksa, şüphesiz farklıdırlar ve eğer iki örnek ise ve eğer o yer bir benzetme gerektirir, o zaman durum durum gibidir ve aynı şekilde bütünlük gerektiriyorsa, toplam bir ara mevcudiyetteki iki tarafın tümü, yani mevcut durum sonsuza kadar buluşmuyor Varlıkta, şâhidlerde toplanmış olsalar ve bir makamda birleşmemiş olsalar ve her biri diğerine ait olmayan bir makamda bulunsa ve sahibine ait bir surette zahir olsa da, surette toplanırlarsa, her biri şahidin kiliminde sahibinin varlığına şehadet edecek kadar kuvvet verilir. sahibi, dilerse sözü ve şahitleri birleştirir.Bu varlıktan başka bir şahit ve başka bir söz veya bir rüyet yoktur ve eğer bu mütekabiliyette ise onların hükmü, onları birleştirenlerin hükmüdür. Kendini tanımada bir makam veya birinin yok edilmesi veya birinin arzu olarak sabit olması, diğeri istenmesi halinde mürid'e zulmü ve şiddeti anlatır, müsamaha ve lütuftan ne kastedildiğini anlatır ve o zaman bundan başka bir şey değil.Onlardan biri arkadaşına ne olduğunu söylemez, çünkü her birinin söylenişi yalnızca kendi ruh halinin gerektirdiği vesileyle olur; Eğer bu halden ashâbına dönerse, der ki, bu saatte onlardan biri akşamda, diğeri de doğuda ashabı için ise, falancaya şehadet ederim ve onu görürüm, der. suretini, ziynetinin falan olduğunu bilir ve onu sıfatlardan ne ise o sıfatlarla tasnif eder. Bahsettiğimiz gibi uygun bir şekilde ayrıldıkları için diğerinin sahip olduğu şeyi duymamışsa ve o, hak ve tam ilim ehlinden ise ve başına gelen kendisine haber verilirse, der ki: bilmiyorum, çünkü ben sadece imajımın gerektirdiğini ve ne olduğumu biliyorum, çünkü gerçek bir imajı tekrarlamaz.

« geldi »

Ve bu sûre, nefs sahibi her insanı hem hakikatte hem de karakterde kapsadığı için, Rahmân-ı Kerîm'in, kendisini, tanınmak istediği gibi tarif ettiği zaman, kendisi hakkında nazil ettiğini ve her şeyin bilindiği gibi, kendisi hakkında ne vahyettiğini bu sûrede açıklama ihtiyacı duyduk. kendisinden başka hiçbir şey yoktur ve başkaları tarafından bilinmekten hoşlanır ve başkaları onu kendisi olanlardan başkası bilmez, eğer bilen bilinenin suretinde değilse, o zaman bilmez, bu yüzden niyet varolma amacına ulaşılmaz.O surette yaratılmalıdır.İki zıttı birleştiren O'nun yüce olması farzdır.Bilakis O, iki zıtın gözüdür.İki zıt da çünkü O'dur. İlki bedeninde, sonuncusu ruhunda ve zahiri suretinde ve zahiri rızıklarına göre iki karşıtla ilişkisinde kendini özdeşleştirdi ve göz birdir, çünkü o Zeyd'in gözüdür ve iki zıtın gözü yani Zeyd dört zıt ve farklı karışımların gözüdür, başka ve psikolojik ruh ve doğal bileşim ile değil. , aksine karşıtların gözüdür. İç ve ilk ve son ve ilk, diğerinin ve dış ve iç olanın gözleridir, öyleyse bundan başka ne var ki, sizi insan yetiştirme ile ilahi surette olduğunu biliyordum ve tartışma verilecek altmışbirinci fasılda insanın bütünü itibariyle yaratılışı hakkında

« geldi »

Rahmân'ın ruhunun ilahi taksimleri Kur'an ve Sünnet'te zikredilmiştir, çünkü Allah'ın ruhu, var olan şeylerde kendisine verdiği sıkıntı ve sıkıntıdan onun için ayrılanlardandır. istediği ve istediği şey için etkilidir